အိုးကွဲလေး

အိန္ဒိယပြည်က ရေထမ်းသမားတစ်ယောက်ဆီမှာ အိုးကြီး၂လုံးရှိတယ်။ အိုးနှစ်လုံးဟာ သူ့ပုခုံးထက် ထမ်းထားတဲ့ ထမ်းပိုးရဲ့ တစ်ဘက်တစ်ချက်စီမှာ ရှိတယ်။ အိုးနှစ်လုံးအနက် တစ်လုံးမှာ အက်ရာတစ်ခု ရှိတယ်။ တစ်ခြားတစ်လုံးကတော့ အနာအဆာကင်းမဲ့ပြီး စမ်းချောင်းကနေ အလုပ်ရှင်အိမ်သွားတဲ့ လမ်းခရီးဝေးအဆုံးထိ ရေအပြည့်အမြဲ သယ်လာနိုင်တယ်။ အိုးကွဲလေးကတော့ ရေတဝက်နဲ့သာရောက်လာတယ်။

အထမ်းသမားဟာ သူ့အလုပ်ရှင်ရဲ့အိမ်ဆီ ရေတစ်အိုးနဲ့ တစ်ဝက်သာရေပါတဲ့ အိုးနှစ်လုံးနဲ့သာ နေ့စဉ်ရက်ဆက် ရေအပြည့်သယ်ပေးခဲ့တာ ၂နှစ်လုံးလုံးပါဘဲ။ အနာအဆာကင်းတဲ့အိုးက သူ့ရဲ့အောင်မြင်မှု၊ အဆုံထိပြီးပြည့်စုံအောင် လုပ်ဆောင်နိုင်မှုတွေကြောင့် ဝံ့ကြွားနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သနားစရာ အိုးလေးကတော့ သူ့ရဲ့မပြည့်စုံမှု ကြောင့် စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်မှုတွေနဲ့ သိမ်ငယ်နေပါတယ်။ သူဟာ နာကြည်းဖွယ်ကောင်းတဲ့ ရှုံးနိမ့်မှုကို သတိမူမိတယ်။ ၂နှစ်ကြာတဲ့ နောင်တစ်နေ့ စမ်းချောင်းနံဘေးမှာ သူဟာ ရေထမ်းသမားကိုပြောတယ်။

“ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော် ရှက်မိပါတယ်၊ ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို တောင်းပန်ချင်တယ်း“

“ဘာကြောင့်လဲ“ လို့ ရေထမ်းသမားကမေးတယ် “မင်းဘာကို ရှက်တာလဲ“

“အခု ၂နှစ်အတွင်းမှာ ကျွန်တော်ဟာ ရေတဝက်သာ သယ်ပေးနိုင်ပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျွန်တော့ဘေးမျက်နှာပြင်က အက်ကွဲကြောင်းက ခင်ဗျားရဲ့ အလုပ်ရှင် အိမ်ပြန်တဲ့လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ရေတွေယိုစိမ့်ကျနေလို့ပါ။ ကျွန်တော် ချို့ယွင်းချက်ကြောင့် ခင်ဗျားဟာ အဲဒိအလုပ်အားလုံးကို လုပ်ရပြီး ခင်ဗျားရဲ့လုံ့လကနေ တန်ဘိုးပြည့်ပြည့်ဝဝ ပြန်မရခဲ့ဘူး“ လို့ အိုးအက်လေးကပြောတယ်။ ရေထမ်းသမားဟာ အက်နေတဲ့အိုးကလေးအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားလေရဲ့။ သူက အကြင်နာမေတ္တာတရားထားကာ ပြောလိုက်တယ်။

“ငါတို့အလုပ်ရှင်အိမ်ပြန်တဲ့အခါ မင်းကိုလမ်းတစ်လျှောက်မှာရှိတဲ့ လှပတဲ့ ပန်းတွေကို သတိပြုမိစေချင်တယ်။“

သူတို့တောင်ကုန်းကိုတက်တဲ့အခါ အိုးကွဲလေးဟာ နေရောင်ခြည်ဟာ လမ်းဘေးမှာရှိတဲ့ ပန်းခင်းကြီးအပေါ် ဖြာကျနေတာကို သတိပြုမိတယ်။ အဲဒါဟာ သူ့ကိုပျော်ရွှင်အားတက်စေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လမ်းအဆုံးရောက်တော့ လမ်းမှာ ရေတဝက်ဖိတ်ကျခဲ့တဲ့အတွက် ဝမ်းနည်နေတယ်။ သူ့ရဲ့အသုံးမကျမှုအတွက် ရေထမ်းသမားကို နောက်ထပ်တောင်းပန်လိုက်ပြန်တယ်။ ရေထမ်းသမားက အိုးလေးကို ပြောတယ်။

“လမ်းတစ်ဘက်မှာသာ ပန်းတွေရှိပြီး အခြားတစ်ဘက်မှာ ဘာမှမရှိဘူးဆိုတာ မင်းသတိထားခဲ့မိလား။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ငါဟာ မင်းရဲ့ ချို့ယွင်းချက်တွေကို သိပြီးသားလေ။ အဲဒါကို ငါအကျိုးအမြတ်ယူခဲ့တယ်။ ငါဟာလမ်းတစ်ဘက်မှာ ပန်းမျိုးစေ့တွေကို စိုက်ခဲ့တယ်။ စမ်းချောင်းကနေ လမ်လျှောက်ပြန်တဲ့နေ့တိုင်း မင်းဟာသူတို့ကို ရေလောင်းပေးခဲ့တာပေါ့“

“၂နှစ်ကြာတဲ့တိုင်အောင် ငါဟာ ငါ့အလုပ်ရှင်စားပွဲမှာ အလှဆင်ဘို့ အဲဒီ လှပတဲ့ပန်းတွေကို ခူးခဲ့တယ်။ အပြန်လမ်းမှာ မင်းမရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် သူဟာ သူ့အိမ်ကို အလှဆင်ဖို့ဒီလိုလှပမှုကို ရမှာမဟုတ်ဘူး။“

ကျွန်တော်တို့ အသီးသီးမှာ ကျွန်တော်တို့ကိုယ်ပိုင် တစ်မူထူးခြားတဲ့ ချို့ယွင်းချက်တွေ ရှိပါတယ်....ကျွန်တော်တို့အားလုံးဟာ အိုးကွဲတွေပါဘဲ....ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ဟာအဲဒါကို လက်ခံမယ်ဆိုရင် ဘုရားသခင်ဟာ သူ့အဖေရဲ့စားပွဲပေါ်မှာ အလှဆင်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ချို့ယွင်းချက်တွေကို အသုံးပြုပါလိမ့်မယ်.... ဘုရားသခင်ရဲ့ပြောင်မြောက်တဲ့ ချွေတာရေးမှာ ဘယ်အရာကိုမှ အလကားပစ်လိုက်ရတယ်ဆိုတာ မရှိပါဘူး....

Ref: Second Helping of Chicken Soup for the Soul

August 2004, The Best English Magazine