ငါချစ်တဲ့ သစ်ပင်

သစ်ပင်ကြီး

လဲလျောင်းနေတဲ့မင်းကို ကြည့်ပြီး ငါစိတ်မကောင်းလိုက်တာ။ မနေ့က ငါရုံးဆင်းတော့ မင်းကို လူနှစ်ယောက်ခုတ်လှဲနေကြတယ်။ မင်းကို ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့ ခုတ်လှဲပစ်ကြတာလဲ။ လျှပ်စစ်မီးကြိုးတွေနဲ့ မလွတ်လို့လား။ လမ်းနဲ့ မလွတ်လို့လား။ ဘာအကြောင်းပြချက်နဲ့ မင်းအသတ်ခံရတာလဲဆိုတာတော့ ငါမသိပေမယ့် ငါတို့လူတွေရဲ့မတရားမှုအတွက် မင်းအပေါ်ငါအားနာမိတယ်။ တကယ်ဆို မင်းကို အမြစ်ကနေတူးပြီး မင်းအတွက်တစ်နေရာရာမှာ နေရာတစ်ခုပြန်ပေးသင့်တယ်လို့ ငါထင်တယ်။ ငါဆရာမဂျူးရဲ့စာထဲမှာဖတ်ဖူးတယ်။ နာဂစ်ပြီးတော့ အမြစ်ကနေပြိုလဲနေတဲ့သစ်ပင်တွေကို တရုတ်ကနေဝယ်ပြီး ရွှေလီဘက်မှာပြန်စိုက်ထားတယ်တဲ့။ ရွှေလီဘက်မှာ သစ်ပင်ကြီးတွေကို အများကြီးတဲ့ကွာ။ အဲဒီသစ်ပင်တွေက နာဂစ်မှာ ပြိုလဲခဲ့တဲ့ သစ်ပင်တွေပဲ။ သူတို့တွေသိတဲ့အသိမျိုး ငါတို့မြန်မာလူမျိုးတွေဘာကြောင့်မသိတာလဲ။ ပြီးရင် ငါတို့နိုင်ငံက တီဗွီထဲမှာ သစ်ပင်တွေပြန်စိုက်နေပါတယ်ဆိုပြီးသစ်ပင်စိုက်ပွဲတွေဘာတွေနဲ့ ခမ်းခမ်းနားနားရိုက်ပြကြဦးမှာ။ တကယ်ဆို အပင်သေးသေးလေးတွေပြန်စိုက်ဖို့ကြိုးစားနေပြီး ရှင်သန်ပြီးသား အပင်ကြီးတွေကိုကျ စည်းကမ်းမဲ့စွာခုတ်လှဲနေကြတယ်ကွ။ အပင်သေးသေးလေးတွေပဲစိုက်ဖို့ကြိုးစားနေပြီး ကြီးထွားပြီးသားအပင်ကို ကျ ဘာလို့နေရာပေးဖို့မစဉ်းစားကြတာလဲ။ဘာ့ကြောင့်လဲ။လမ်းနဲ့မလွတ်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ဘာအကြောင်းပဲဖြစ်ဖြစ်ပါကွာ ခုတ်လှဲခါနီးမှာ ဒီသစ်ပင်အတွက်နေရာတစ်နေရာပေးနိုင်မလားဆိုတာပါ။ အခုနောက်ပိုင်းမှာ ရာသီဥတုတွေဖောက်ပြန်လာတယ်။ ငါတို့လူသားတွေလဲ သဘာဝဘေးအန္တရာယ်တွေကြုံလာရတယ်။ နာဂစ်မဖြစ်ခင်က ရန်ကုန်မှာ ရာသီဥတုတော်တော်မျှတတာ။ ငါက နာဂစ်မှာတုန်းက ရန်ကုန်မှာရှိနေခဲ့တာလေ။ သစ်ပင်တွေပြိုလဲ အဆောက်အဦးတွေပြိုလဲတာတွေငါတွေ့ခဲ့ရတာပေါ့။ အခုနာဂစ်ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း ငါရန်ကုန်ရောက်ရင် သတိထားမိတာက ရာသီဥတုကအရင်ကလောက်နေလို့မကောင်းတော့ဘူး။ အပူပိုင်းဒေသမှာနေတဲ့ငါတောင် နေလို့မရရင် ရန်ကုန်မြို့ခံတွေဆို ရာသီဥတုဖောက်ပြန်လာတာကို ပိုသတိထားမိမယ်။ အဲကွန်းခန်းထဲမှာ အေးအေးစိမ့်စိမ့်လေးနေရတာထက် သစ်ပင်တွေရဲ့ အအေးဓာတ်နဲ့ စိမ့်စိမ့်လေးနေရတာကို ငါပိုနှစ်သက်တယ်။ ဒါနဲ့ ငါသတင်းရထားတာတစ်ခုရှိတယ်။ ငါတို့မြို့လေးမှာ ခြောက်လမ်းသွားဖောက်မယ်တဲ့ကွာ။ ဒါဆိုလမ်းဘေးမှာရှိတဲ့အပင်တွေဘယ်လိုမှ မလွတ်နိုင်ဘူး။ ငါစိတ်မကောင်းလိုက်တာ။ မင်းတို့ထဲက ဘယ်အပင်ကများ  ငါတို့ထပ်ခုတ်လှဲပစ်ကြရဦးမလဲ။ ဒီနေ့မနက်ငါရုံးလာတော့ လမ်းရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်းမှာရှိတဲ့ အပင်တွေကို ငါရေတွက်လာမိတယ်။ အမြင့်လမ်းခွဲကနေ ငါတို့ရုံးရှေ့ထိရေတွက်လာတာ စုစုပေါင်း (၉၄)ပင်ရှိတယ်။ လမ်းဘေးကပ်ပေါက်နေတာတွေပဲရေလာရတယ်။ အိမ်ရှေ့တွေမှာပေါက်နေတဲ့ အပင်သေးသေးလေးတွေတော့ ငါမရေနိုင်ခဲ့ဘူး။ အင်းခြောက်လမ်းသွားကြီးပြီးမြောက်သွားရင်တော့ မင်းတို့ထဲက ဘယ်သူတွေကျန်ခဲ့ပီး ဘယ်သူတွေစတေးပေးလိုက်ရမလဲ ငါမတွေးချင်တော့ဘူး။ သေချာတာကတော့ မင်းတို့ကို စည်းကမ်းမဲ့ ခုတ်လှတဲ့ ငါတို့လူသားတွေ အပြစ်ဒဏ်ခံရဦးမှာပဲ။ အဲဒီအပြစ်ဒဏ်ဟာ ငါတို့ရဲ့နောင်လာနောက်သားတွေ ခါးစည်းခံရတော့မှာပါ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ခုနှစ်နှစ်က ငါရေးထားတဲ့ ကဗျာလေးနဲ့ မင်းရဲ့ပေးဆပ်ခြင်းကို ဂုဏ်ပြုပါရစေ။

သစ်ပင်

အရွက်တွေ အခြွေခံရတယ်

အကိုင်းတွေ အချိုးခံရတယ်

ရနံ့တွေ ရှူရှိုက်ခံရတယ်

အသီးတွေ စားသုံးခံရတယ်

နောက်ဆုံး

ပင်စည်လှဲပြီး အမြစ်လှန်သွားတာတောင်

သူ စိတ်မဆိုးဘူး။                  ။

ရိုးမြေကျ (3/10/2012,12:45 pm)